طرح ارتقای امنیت اجتماعی چند روزی است که در برخی از استان های کشور شروع شده است.تذکرات متعدد مراجع عظام تقلید،مسئولین و نگرانی های عموم مردم و متدینین جامعه نسبت به وضعیت بسیار زشت و زننده بدحجابی و در برخی موارد بی حجابی امری است که براحتی نمی توان از کنار آن گذشت.
با کمال تاسف باید گفت امروزه نمادهای این معضل زشت فرهنگی در بیشتر شهرها و حتی روستاهای ما دیده شده که اگر چاره مناسبی برای این مساله اندیشیده نشود به قطع و یقین در آینده ای نه چندان دور شاهد گسترش هر چه بیشتر آن در اقصی نقاط کشورمان خواهیم بود.
حال سئوالی که پیش می آید این است به چه دلیل علیرغم فضای مذهبی حاکم بر جامعه شاهد این موارد و گسترش برخی بی بند و باری ها بوده و به قول سردار کارگر معاون اجتماعی نیروی انتظامی کشور عفاف ستیزی و هنجار شکنی متخلفان شدیدتر شده است؟
در همین رابطه نگاهی به اخبار و حوادث منتشر شده در جراید و سایت های خبری نیز موید گفته اخیر معاون اجتماعی نیروی انتظامی کشور بوده که می توان به دو مورد ضرب و جرح روحانی آمر به معروف و تجاوز گروهی از اراذل و اوباش به زنان و دختران در خمینی شهر اصفهان اشاره کرد که متاسفانه و با اعلام هزاران بار تاسف بیشتر باید گفت که موارد ناگفته بسیار بیشتر از این موارد بوده که بدلیل معذوریت اخلاقی نمی توان آنها را ذکر کرد.
البته در پاسخ به این سئوال می توان دلایل متعددی ذکر کرد اما به نظر حقیر علت اصلی این امر نادیده گرفتن قانون مربوطه یعنی قانون عفاف و حجاب می باشد.قانونی که از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ 13 دی 1384 مصوب شده و وظایفی را برای بیش از 20 دستگاه اجرایی و قانونگذار کشور در نظر گرفته است که متاسفانه باید گفت با عدم پرداختن صحیح این دستگاهها به وظایف خود و در برخی موارد کوتاهی و قصور آنان شاهد گسترش این معضل تا بدین لحظه بوده ایم.
در بند اول سیاست ها و راهکارهای این قانون آمده است اولویت قرار دادن موضوع حجاب و عفاف در برنامه دستگاههای اجرایی کشور برای مقابله با روند فزاینده بدحجابی جزو وظایف آنها می باشد.
حال سئوالی که مطرح می شود این است دستگاههای اجرایی مرتبط با این موضوع در جهت اجرای وظایف خود آیا حداقل به بند اول این قانون عمل کرده اند.؟آیا عملکرد آنها از دید خودشان مورد قبول است؟نمره ای که این دستگاهها به فعالیت های خود در مورد عفاف و حجاب می دهند چه نمره ای است؟
نکته تلخی که باید اعتراف نماییم این است که این دستگاهها نه تنها پاسخگوی قصور و کوتاهی خود نبوده بلکه همچنان شاهد ادامه داشتن عدم انجام اجرای بسیاری از وظایفشان می باشیم.
به عنوان نمونه آیا جز این است که امروزه تهیه لباس هایی که تامین کننده کامل پوشش و حجاب زنان و دختران باشد به آسانی نبوده اما لباس های بدن نما و به اصطلاح مد که هم اکنون نه تنها تامین کننده حجاب نیستند بلکه طراحی های آنها نیز نوعی تحریک کنندگی را به همراه دارد به آسانی و با قیمت بسیار نازل تر در سطح بازار ما به فروش می رسد؟آیا توانسته ایم فروشگاههای عفاف و حجاب را به تعداد مکفی در شهرهای کشورگسترش داده و حمایت صحیحی از تولید پوشاک داخلی مبلغ حجاب داشته باشیم؟
آیا جز این است که دستگاههای فرهنگی اهتمام جدی به وظایف خود در این رابطه نداشته و متاسفانه بسیاری از فیلم های تولیدی امروز جامعه ما مروج بدحجابی و یا عادی جلوه دادن روابط زن و مردمی باشد؟سیاست های آموزش و پرورش در نشر و گسترش حجاب در میان دختران ما به چه میزان بود و آیا برای مسئولین این وزارتخانه حجاب دختران ما راضی کننده می باشد؟
متولیان وزارت علوم آیا ندیده اند که برخی از دانشجویان دختر ما تنها و تنها برای وارد شدن به فضای دانشگاه چادر به سر کرده و به محض بیرون آمدن چادر از سر برداشته و با این کارشان توهین به این پوشش می نمایند؟آیا عکس های منتشر شده بد حجابی و روابط نا متعارف دختر و پسر در یکی از دانشگاههای کشور که چند روز قبل در سایت های خبری منتشر شده است را این عزیزان مشاهده نکرده اند؟
آیا دستگاههای ذیربط قانون عفاف و حجاب مراتب بدحجابی و بی حجابی را در سطح جامعه ندیده اند که اینگونه باید داد مراجع و روحانیت معزز و مردم متدین در آمده و خواهان برخورد با این پدیده زشت باشند؟
علی ایحال اگر بخواهیم وارد حوزه کاری یکایک دستگاههای بیست و چند گانه مرتبط با قانون اشاره شده شویم و به ریز در حوزه وظایف آنان در این رابطه کنکاش نماییم موارد پرشماری از کوتاهی به چشم می خورد که فعلا از آن گذر می نمایم.
اگر چه این را نیز باید متذکر شوم که بنده به هیچ وجه منکر زحمات برخی از این دستگاهها نبوده و مخصوصا" از فرماندهی محترم نیروی انتظامی کشور در اجرای دوباره این طرح تقدیر و تشکر دارم اما مطمئنا" اجرای خوب و شایسته قانون عفاف و حجاب در کشور میسور نخواهد شد مگر در گرو تلاش همگانی و تداوم این طرحها و انجام امور فرهنگی مناسب و همکاری آحاد افراد جامعه با مجریان قانون و مهمتر از همه احساس مسئولیت دستگاههای اجرایی در قبال وظایف محوله.

علیرضا قلی زاده